- yiyəsiz
- sif. Yiyəsi, sahibi olmayan; sahibsiz. Yiyəsiz ev. Yiyəsiz mülk. Yiyəsiz bağ. // Baxımsız. Yiyəsiz uşaq. // Zərf mənasında. Yurd yiyəsiz qalanda donuz təpəyə çıxar. (Ata. sözü).
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
yiyəsiz
Look at other dictionaries:
ağız — 1. is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv. Ağzını yaxalamaq. Ağzı ilə nəfəs almaq. Ağzı acı dadmaq. Dişsiz ağız. Ağız boşluğu. Ağız suyu – insan və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ara — is. 1. İki nöqtə, iki şey arasındakı məsafə. Bakı ilə Gəncə arasında asfalt yol var. Məktəblə evimizin arası yüz addım olar. – Qulam Əsgərov düşmən ilə öz aralarındakı məsafəni bilirdi. Ə. Ə.. 2. Boşluq, açıqlıq, boş yer, açıq yer, məsafə. Ara… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bisahib — sif. <fars. bi. . . və ər. sahib> 1. Sahibsiz, yiyəsiz. Bisahib ev. Bisahib at. 2. Baxımsız, himayəsiz, kimsəsiz. Bisahib uşaq. – <Sona xanım:> Qurbanın olum, məni öldür, onu aparma! Məni bisahib qoyma! M. F. A.. Bu qaranlıq ev içrə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sahibsiz — sif. 1. Sahibi, yiyəsi olmayan; yiyəsiz, nəzarətsiz. Maral baxar təpəyə; Özün yıxar təpəyə; Oba sahibsiz olsa; Donuz çıxar təpəyə. (Bayatı). Ölkə tamamilə sahibsiz deyildi. S. H.. 2. Ata anasız, yetim, baxımsız. Mənim yetim uşağa rəhmim gəlir;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xali — sif. <ər.> 1. Boş, adamsız, tənha. O qədər çıxmadın, gördü aqibət; Sən gəzən yerləri xali gözlərim. Q. Z.. <Murad> sakit, indiki insanlardan tamamilə xali bir yer arayırdı. S. H.. Aslan xali küçədə çox gözləmədi. M. Hüs.. 2. Sahibsiz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
beytaş — (Naxçıvan) yiyəsiz, sahibsiz. – Bizim kəntdə beytaş ev yoxdu ◊ Beytaşa qalmax (Qazax, Tovuz) – sahibsiz qalmaq, mirasa qalmaq. – Min dəfə demişəm bu beytaşa qalmış qapının ağzına qoymuyun (Qazax); – Onun paltarı beytaşa qaldı (Tovuz) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
boşdağ — I (Kürdəmir) yumşaq, boştəhər. – Bizim yer boşdağdı, yaxşı əkin olur II (İmişli) sahibsiz, yiyəsiz, boş. – Bılar gedib bi boşdağ yerdə kənd saldılar ◊ Boşdağa qoymax (Oğuz) – dincə qoymaq, müəyyən müddət üçün əkməmək. – Bu il yerimizi boşdağa… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
buraxma — (Şəmkir, Tovuz) sahibsiz, yiyəsiz, özbaşına. – Sə:n atın bi:l buraxma oluf (Tovuz); – Öyü buraxma qoyub gəlmişəm; – Buraxma heyvandı gedif taxıla girif, ta bizi az danla (Şəmkir) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kəkəzzəməg — (Salyan) çımxırmaq. – Kimin ussünə kəkəzzənirsən, onı yiyəsiz görmisən nədi? … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
